Ամանորի բանաստեղծություններ

Տ Ա Ր Ե Մ ՈՒ Տ

Ես արդեն մենակ եմ։

Ափսոս,

Մեն-մենակ եմ,

ՈՒ շքեղ լռություն է իջել,

Այն սերը (մե՜ծ սեր է)

Իմ միակ հենակն է,

Կկռթնեմ, երբ լինեմ լրիվ ծեր։

Պատռեցին հավքերն իմ կարկատած աշունը,

Եվ ձյունը շատացավ ավելի,

Անխնա հարուստ եմ ֊

Հաշվում ու հաշվում եմ՝

Վերջ չկա էս ոսկի ցավերին։

ՈՒնեի հեքիաթը,

Բայց արդեն կորցրել եմ

Ծանրացող պտույտում աշխարհի…

Նոր Տարի,

Զարկիդ հետ բարեբար կոնծել եմ,

Դուռը բա՚ց արխային,

Ներս արի։