Князь Шахназар часто поручал Пул-Пуги решать споры односельчан.
Однажды пришли две женщины.
– Это моя курица, да продлится жизнь князя! — сказала одна из жалобщиц, — а соседка ее присвоила и не отдает.
– Да продлится жизнь князя! Она неправду говорит, эта курица моя, — утверждала другая.
– Идите-ка вы обе к Пул-Пуги, — сказал князь Шахназар.
Пул-Пуги, узнав суть спора, взял курицу и вышел на улицу.
– Где вы живете? — спросил он жалобщиц и, выпустив курицу неподалеку от их домов, крикнул: “Кыш!”
– Теперь следите, — сказал Пул-Пуги присутствующим, — в чей двор курица пойдет, тому она и принадлежит.
Մելիք Շահնազարը հաճախ Պլը-Պուղին հանձնարարում էր լուծել համագյուղացիների միջև վեճերը։
Մի օր երկու կին եկան։
– Սա իմ հավն է, թող մելիքն ապռած կենա։ – ասաց բողոքողներից մեկը, – բայց հարևանը յուրացրել է ու հետ չի տալիս։
Նելիքն ապռած կենա: Նա սուտ է ասում, այս հավն իմն է», – պնդում է մեկ ուրիշը:
– Երկուսդ էլ գնացեք Պուլ-Պուղուն, – ասաց իշխան Շախնազարը։
Պուլ-Պուղին, իմանալով վեճի էությունը, վերցրեց հավը և դուրս եկավ փողոց։
– Որտե՞ղ ես ապրում, – նա հարցրեց բողոքողներին և, նրանց տներից ոչ հեռու մի ճուտ բաց թողնելով, բղավեց.
«Հիմա տեսեք, – ասաց Պուլ-Պուղին ներկաներին, – ում բակ է գնում հավը, նրան էլ պատկանում է:
Մերի Խաչատրյան 2-1 կուրս 